سوزن

سوزن، آلت فولادین باریک و نوگ‌تیزی را گویند، که در دوزندگی و استحصالات تریکاتج، طبّ، پالیگرفیه و غیره استفاده می‌شود. سوزنهای دوزندگی ماشین و دستی موجودند. در ماشینهای دوزندگی سوزنهای تسیلیندرشکل نوگشان کانوسییستیفاده می‌شوند. بعضاً سوزنهای مخصوص را استفاده می‌برند، که توسط آنها در چرم، کلییانکه، متاعهای غفس و غیره سوراخیهای گوناگون‌شکل (بیزشکل، رامب‌شکل، سه‌رویه، مربّع و غیره) حاصل می‌کنند. سوزنها را راست و کج‌نوگ می‌سازند، دیمیتر آنها از 0، 25 تا 4، 0 مّ می‌شود. سوزنها از روی رکمشان فرق می‌کنند (مثلاً، ش 60-دیمیترش 0، 60 مّ، ش 120-دیمیترش 1، 20 مّ). سوزنهای دستی وابسته به درازی و دیمیتر رقمهای گوناگون دارند. مثلاً، سوزنخای از ش 1 تا ش 9 از 0، 6 تا 1، 0 مّ غفسی و تا 50 مّ درازی دارند. پیشتر سوزنها را سوزنگران تییار می‌کردند. حالا در ا.ج.ش.س. یکچند زوادهای سوزنسازی موجودند (مثلاً، زوادیسوزنسازی کالیوبکینسک در ولایت مسکو). در طبّ برای دوختن جاکهای جرّاحیسوزنهای گوناگون استفاده می‌شوند. سوزن کنده‌کاری میلة باریک فولادییست، که نوگش شکل مویین داشته، به دستک چوبین شنانده می‌شود. سوزن پتیفان نیز یکیز نوعهای معمول سوزن می‌باشد.