فسیه در گیالوژی

فسیه (از لاتینی fسiیs-رویی، سیما) ، در گیالوژی، مفهومیست، که دگرگونیهای ترکیب لیتالاگی جنسهای کوهی و باقیمانده‌های آرگنیکی آنها را در حدود یک قَبَت سترتیگرفی افاده می‌کند. اصطلاح «فسیه» را گیالاگ شوییسری ا. گریسل در علم جاری نمود (1835-41) مفهوم فسیه در لیتالوژی به دو معنا استفاده می‌شود: 1) فسیه جنس کوهیست، که در شرایط مویین پیدا می‌شود؛ 2) فسیه شرایط تخشینحاصل‌شوی (حاضره یا قدیمی) ، که از تهشین یا جنس عبارت است. این هر دو معنای فسیه به هم خیلی نزدیک بوده، یکدیگر را پرّه می‌کنند.
کسر وقت مفهوم فسیه شرایطهای را، که در مرحله‌های گوناگونّ جریان تهشینشوی-لیتاگین عه جایی دارند، افاده می‌نماید؛ مثلاً، هنگام تدقیق مرحلة فرسایش مفهوم «فسیة قشر فرسایش»، مورد آموختن مرحلة به جنس تبدل یافتن تهشینها «فسیة دیگینیز» و هنگام آموختن تغییرات منبعدة جنسهای تهشینی کیها تشکّل‌یافته ‘ مفهوم «فسیة ایپیگینیز» کار فرموده می‌شود.