فرهنگ فخری قوّاس

فرهنگ فخری قوّاس «فرهنگ قوّاس»، «فرهنگنامه»، «پنجبخشی»، فرهنگ تفسیرییست، که مولانا فخر‌الدّین مبارک غزنوی متخلّص به قوّاس (کمانگر) سال 1301 در هندوستان تألیف کرده است. «فرهنگ فخری قوّاس» بعد از «لغت فُرس» اسدی طوسی دوّمین فرهنگ تفسیری زبان فارسی (تاجیکی) و نخستین فرهنگ موضوعیست، کن تا زمان ما رسیده است. از پنج «بخش» (باب) عبارت است. بخش یکم کلمه‌های مربوط آسمان و جرمهای آسمانیست. بخش دوّم کلمه‌های عاید به زمین، بخش سوّم کلمه‌های به عالم نباتات، بخش چارم کلمه‌های به هیوانات و بخش پنجم کلمه‌های به انسان تعلقداشته را در بر می‌گیرد. بخشها به بابهای نسبتاً خردتر («گونه» ها) و آنها به «بهر» ها تقسیم شده‌اند. گونه و بحرها کلمه‌های به موضوع بخش دخلداشته را در بر می‌گیرند. قوّاس در آن از اشعار شعرای متقدّمین فارس-تاجیک-رودکی، دقیقی، فردوسی، اسدی طوسی، عنصری، فرّخی و دیگران پارچه‌های شعری آورده است.
الیم هند و مزیر احمد «فرهنگ فخری قوّاس» را از روی نسخة یگانه‌اش، که در هندوستان محفوظ است، سال 1974 در تهران به طبع رسانیده است. و. کپرناو.