فبوله

فبوله (از لاتینی fabulه-روایت، حکایت) ، نقل په‌ای در پی واقعه‌هایی، که در اثرهای ایپیکی، لیریکی و ایپیکی و گاها درموی تصویر می‌یابند. در ادبیات عتیقه (یونان قدیم) اوّلها جنر خردترین روایتی و اساطیری را فبوله می‌گفتند. بعدتر بیان اثرهای صحنویی فبوله نام گرفت. اکثر محقّقان فبوله را با سیوجیت علاقه‌مند شماریده‌اند.

بعزیها این دو چیز را مرادف یکدیگر پنداشته‌اند. در اصل سیوجیت اثر بدیعی از جهت زمان و مکان با فبوله موافقت نمی‌کند. مثلاً، سیوجیت رمان «داخونده» عینی از تصویر به درة نهان گریختن یادگار آغاز یافته است، لیکن فبولة این اثر از تصویر زندگی آسوده‌حالانة پدر یادگار-بازار ابتدا می‌گیرد. فبوله در بین کامپازیسیه و سیوجیت اثر بدیعی یک وسیله‌ای بوده، برای په‌ای در په‌ای انکشاف یافتن واقعه‌ها و درک مرام ایجادی نویسنده مدد می‌رساند. س. تبراف.