بردیکردیه

بردیکردیی (از یونانی bradus – کم و kardia – دل) ، یک نوع علّت دل، که بسامد کشش آن در یک دقیقه از 60 ضربه کم است. بردیکردیه در آدمان سالم و ورزشگران نیز به مشاهده می‌رسد. انحصار کلّی دل با بسا­مد 40-30 ضربة نبض در 1 دقیقه باعث آسیب مینه و بی‌هوشی و از فعالیت بازماندن دل می‌شود. در بیماران سبب اساسی پیدایش بردیکردیه آماس، ورم و آبورم مینه، خونشاری مغز سر، تأثیر بعضی داروها است. بردیکردیه در مورد انگیزش رفلکسی هسته (ید را)-ا عصبهای گمراه و کمان اارته (شاهرگ) ، تزییق یافتن گزة چشم، انگیزش ریتسیپتارهای راه بالای نفس (مثلاً، از تأثیر بوغ امّیک) ، شکمپرده، سِفاق و عضوهای درونی (مثلاً، هنگام خلة جگر) نیز پدید می‌­اید. ضعف فعالیّت غدود سپرشکل و گرسنگی نیز موجب بردیکردیه می‌شوند. برای پیشگیری و معالجة بردیکردیه سببهای آن را رفع ساختن لازم است. نگر نیز اریتمیه.