باقییف آلوبال و

باقییو آلوبال و (25. 5. 1934، ناحیة روشان-5. 2. 1999، دوشنبه) ، دکتر علمهای تاریخ (1991) ، پروفسور (1994). ختم‌کردة انستیتوت دولتی آموزگاری سمرقند (1955) ، ادت (1961، حالا دمت) ، اسپیرنتورة دانشگاه دولتی شهر لی­نینگرد (سنکت-پتربورگ؛ 1969). سالهای 1955-56 معلّی­م مکتب در ناحیة غرم، 1961-63 لبارنت کلان انستیتوت تاریخ، باستان‌شناسی و مردم‌شناسی آ.ع. جمهوری شوروی سوسیالیستی تاجیکستان، 1963 معلم کلان، داتسینت و پروفسور ف­کولتة تاریخ، 1980-83 معاون و اجراکنندة وظیفة دیکن فکولتة تاریخ، چند سال آخر مدیر کفیدرة تاریخ‌نگاری و بایگا‌نشناسی دمت بود. مؤلف بیش از 200 رساله، برنامة تعلیمی، مقالة علمی-متدی و عامّوی، که مهمترین آنها «احوال اجتماعی-اقتصادی تاجیکستان در تاریخ‌نگاری تاانقلابی روس» (1976) ، «تحقیقات تاریخ تاجیکان و تاجیکستان در اثرهای محقّقان تاانقلابی روس» (1991)؛ «استیلا و همراهکنی شی­مال تاجیکستان، پامیر و کوهستان بدخشان به روس­سیه» (1994) می‌باشند. با آر­دین «نشان فخری»، نشانهای سر سنگی «اعلاچی معارف تاجیکستان»، «اعلاچی مکتب عالی ا.ج.ش.س.»، «کارمند شایستة معارف تاجیکستان» و افتخارنامه‌ها سرفراز شده است.

ق. رسولیان.