تلویزار (از تیلی… و لاتینی vizo-میبینم) ، پریامنیک تلویزیونی، آلتیست برای تقویه و به تصویر و آواز تبدل دادن رادیوموجهای برنمة نمایشهای ستنسیة تلویزیونی. تلویزیونهای رنگه و مقرّری، ستسیانری و سییار میشوند. تلویزارهایی، که صناعت ا.ج.ش.س. استحصال میکند، در دیپزانهای متری (48، 5-400 مگتس و 174-230 مگتس؛ 12 تا کانال) و دیتسیمیتری (470-633 مگتس؛ دهها کانال)-ا ردیموجها کار میکنند. خصوصیت اساسی تلویزار در آن است، که جریان تقویت و تبدل رادیوموجهای تصویر و آواز در یک وقت به عمل میآیند. انتینّة تلویزار رادیوموجهای مرکز تلویزیون را قبول کرده (نگرید رسم 2) ، آنها را توسط کبیل به تلویزار انتقال میکند. سیگنالها پس از تقویت به سیگنالهای تصویر و آواز جدا گردیده به کیناسکاپ و کرنة الکترودینمیکی رادیو داخل میشوند. ژنراتورهای گسترش سطر و کدرها در اکران کینیسکاپ رستر تلویزیونی را به وجود میآرند. سیستم تلویزیون رنگه بر خلاف تلویزار مقرّری از سه 1سنل عبارت است. در آن عنصرهای ترکیب سیگنال: سرخ (س) ، سبز (س3) و کبود (ک) در اپّرت مخصوص آمیخته شده سپس به مادولیتار اپّرت ارسال داخل میشوند. در پریامنیک باشد، سیگنال باز به سه کانال بسامدی س، س3، ک جدا شده به کینیسکاپ رنگه وارید میگردد.
تیلیویزارهای حاضرهزمان وطنی وابسته به صفت، اندازة اکران و خصوصیتگهای استفاده به 4 ستینف جدا میشوند: صنفهای 1، 2 و 3-تلویزارهای ستتسیانری و صنف 4-تلویزارهای خرد و سییار. حالا برای استحصال تلویزار اساساً عنصرهای نیمناقیلی و سخیمههای اینتگرالی را استفاده میبرند.
م. ممدجاناو.