ترکیبات، مجموع مخصوص جایگیرشوی آهنگ، نوا و ترانهها در موسیقی. در تألیفات علمی و نظریهوی موسیقی عصرهای میانه این اصطلاح را در شکل رکبه () به معنی تنظیم و مرتّبسازی ترکیبات موسیقی استفاده نمودهاند.
در عصرهای منبعده ماهیّت ترکیبات تغییر یافته، ضمن آن اثر موسیقی موجز و آهنگی را افاده میکردند، که نه از روی نوا و نظام معمول آفریدن اثر موسیقی، بلکه بداهتاً، با صنعت بلند سروده، نواخته یا تصنیف شده باشد. در منبعهای موسیقی عصرهای 16-17 اساساً آهنگ و ترانههای ترکیب «دوازدهمقام» را (نگرید نقشة ترکیبات «دوازدهمقام») با اصطلاح ترکیبات افاده نمودهاند و امروز نیز به همین معنی معمول است. ا. رجباف.