تمکین

تمکین (عربی-وقار، اعتبار، وزنین) ، صفت اخلاقیست، که خودداری، استواری، قدرت و توانایی، شوکت و وقار را افاده می‌کند. تمییز معنای امیر نفس و احساس خود بودن، کردار خویش را به کسب مقصد مطیع نمودن، مشکلیها را برداشت و برطرف کرده توانستن، به غایه و راه پیشگرفته صادق ماندن را دارد.

تمکین در تعلیمات اخلاقی همچون شجاعت و قهرمانی، خصلت نیک انسانی تصویر یافته، با مفهومهای ثبات و سکون تعبیر شده است. مسان، در «اخلاق جلالی» آمده است: «ثبات قوّت مقاومت با ارام و شداید، تا به زیادت در او تأثیر نکند و شکستگی زیاده از وجدان به او راه نیابد، سکون آن است، که در خصومت یا محاربات… خفّت ننماید». چنین فضیلت برای هر فرد جمعیت ضروریست.
م. میربابایف.