تمغه

تمغه (- مُهر، نشانه) ، 1) در دورة مغولها (عصر 13) نشان مخصوصی، که از حقوق چاروا داشتن شخصی شهادت می‌داد. بعدتر مُهر، حجّت مُهرشده؛ 2) ‌انداز پولی، که مغولها در آسیای میانه، زکوکزیه، شرق نزدیک و میانه جاری کرده بودند. اصطلاح تمغه تا سالهای 70-ام عصر 16 محض همین معنا را داشت. در روسیه تمغه در عصرهای 13-16 پهن گردیده، ‌انداز معاملات تجارتی را می‌فهماند. 3) مُهری، که به حجّتها، ماشینها، هر گونه مالها، هیوانات گذاشته می‌شد.

در زمانهای قدیم فئودالها به غلامان خود، در دورة جنگ دوّم جهانی باشد، فاشیستان نیمیس به اسیران کانسلگیرها تمغه گذاشته بودند.