سوزیش

سوزیش، جریان مرکّب فیزیکی و شیمیایییست، که در رفت آن گرمی زیاد و شعلة (النگة) بلند حاصل می‌شود. ریکتسیه‌های شیمیایی سوزیش مرکّبند، یعنی آنها از مقدار زیاد پراتسیسّهای المنتاری عبارتند. غیر از این تبدّلات شیمیایی هنگام سوزیش به یک قطار پراتسیسّهای فیزیکی علاقه‌مند بوده، قانونیّتهای خود را دارد.

برای هر یک نوع سوزیش دورة النته (درگیری) و سوزش منبعده (تماماً سوختن) خاص است. فاصلة وقت هر دوی این دوره وقت عمومی سوزیش می‌باشد. وابسته به حالت اگریگتی مادّه‌های سوزشیواری و آکسیدکننده سوزیش سه نوع (گاماگینی، مادّه‌های ترکنده و باروتها، گیتیراگینی) می‌شود. هنگام سوزیش گاماگینی (مثلاً، سوختن گاز و سوزشواریهای بوغمانند) عادتاً آکسگین هوا محیط آکسیدکننده می‌باشد. این نوع سوزیش در پیچهان گزی، کمیره‌ها، کالانکه‌ها و غیره رویی می‌دهد. سوزیش مادّه‌های ترکنده در نتیجة خود از خود پهن شدن دایرة ریکتسیة تجزیة مادّه‌های ترکنده یا تأثیر متقابل مادّه‌های ترکنده توسط نقل انرژیة ریکتسیه (گرمی) از قَبَتی به قَبَتی روی می‌دهد. سرعت سوزیش مادّه‌های ترکنده به طبیعت آنها، فشار، حرارت، زیچی زرید و عاملهای دیگر وابسته است. در این نوع سوزیش اشتراک آکسگین هوا شرط نیست. هنگام سوزیش گیتیراگینی سوزشواریهای مایع و سخت در محیط آکسیدکننده‌های گزمانند می‌سوزند. برای سوختن مادّه‌های مایع بخارشوی آنها اهمیت کلان دارد. در وقت سوختن مادّه‌های سخت (مثلاً، متالها) عادتاً مادّه‌های بخارشوندة ترکیب آنها جدا نمی‌شوند. در تکنیکه سوزشواریهای سختی، که در ترکیبشان کربال و مقدار موین مادّه‌های آرگینکی موجودند (مثلاً، انگشتسنگ) ، اهمیت خیلی کلان دارند.