سوفه

صفه، صحن بلندی، که در پیشگاه خانه، تالار و یا در باغها برای نشستن می‌سازند. بیشتر از سنگ، کلوخ، خشت، پاخسه به ‌اندازه و بلندی دلخواه (بلندی‌اش 40-50 سم و زیادتر) دیوار برداشته، درونش را با خاک، سنگ و غیره پُر کرده، سطح و دیوارش را انداوه می‌کنند. به بالای آن پلاس گسترده می‌‌نشینند. پیش صفّة حولی یا باغ را گل و سبزوار نموده، در اطرافش درخت می‌شنانند. خانه‌های قدیم گرداگرد صفه داشتند. صفّة تالار عصرهای 6-8 برای مهمان عالی‌قدر نشستگاه مخصوص نیز داشت. صفه بیزینه و زینه‌دار می‌شود. مثلاً، صفّة تالار افشین پنجکینت قدیم دیوشتیچ سه زینه داشته (بلندی‌اش 45-50 سم، پهنای‌اش 1، 5-2. م) ، در زینة بلندترین حاکم و در زینه‌های دیگر وابسته به مرتبه اشراف می‌نشست. در درواز، بدخشان و قراتیگین سفرا دیکن می‌نامند. سوفه‌ها به جز راهرو تمام سطح خانه را فرا گرفته، 35-50 سم بلندی، 3 م و بیشتر پهنایی دارند.

یو. یقوباو.