سرفراز محمّدامین سمرقندی

سرافراز محمّدامین سمرقندی (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر تاجیک (عصر 17). از سمرقند. سال 1667 از گرسنگی سخت گریخته، به بخارا رفت. در این شهر ایجادیات او کمال یافت و سرافراز مقام بلند شاعری پیدا کرد. در تز-کرة ملیحای سمرقندی سرافراز همچون شخص ظریف و مجلس‌آرا، خوشهافیزه، شاعر جوینده و تازه‌سخن و در نظم و نثر استاد توصیف شده است. مقدار اشعار سرافراز را ملیحا بیشتر از 20000 گفته است. دیوانش پیدا نیست. نمونه‌های آثار سرافراز در تذکرة ملیحا و دیگر بیاض و جنگها درج شده‌اند. سرافراز سبک هندی را در رویة ساده آن رواج داده است. شعرهای او بسیار آبرزهای تازه دارند و ساده و فهما نوشته شده‌اند:
بود بی خال ابروی تو با من،
سیتاره سنگ و ماخ، فلاخن.
گر گویم سخن از شوربختی،
دهانم پرنمک گردد چو هاون.
دبیات: م ا ر ز آ ا و ا. ، سییدا نسف ا اگا می‌ستا و استاری تدجیکسکایی لیتیرتورы، دوشنبه، 1954؛ سخنوران سیقل روی زمین، دوشنبه، 1973.
س. سعدییف.