شمسالدّین دروازی (س. تو. و وف. نامعلوم) ، شاعر تاجیک. در آخ. ا. 19 و اوّ. ا. 20 زندگی و ایجاد کرده است. و برای تکمیل دانش به بخارا رفته، پس از ختم مدرسة بخارا به زادگاهش درواز برگشته است. بنا به معلومات محترم («تذکرهت-اش-شعرا») و افضلمخدوم پیرمست («افضل-ات-تز-کار فی ذکر-اپ-شعرا ول-اشعار») شمسالدّین دروازی از شاعران نمایان زمانش بوده است. دیوان اشعار شاعر دسترس نیست، ولی اشعار پراکندهاش در تذکره و بیاضها دچار میشوند. یک مخمّس و در بیاض شاعران درواز، که مرتّبش یولداشبی دایی بخاری بوده، زیر رقم 819 در گنجینة دستنویسهای این-ت شرقشناسی اف رسّ تاجیکستان محفوظ است و چند غزلش در دیوان محییالدین قراتیگینی آورده شده است. این مطلع غزل نمونهای از اشعار است:
مه را، که بستهام از کوی دوست مرحلن.
بود ز بختم و از کس نباشدم گلهای.
ه. حبیباو.