شهر

شهر، محل کلان اهالی‌نشینیست، که ساکنان آن در ساحه‌های صناعت، سودا، خذمت‌رسانی، اداره‌کنی، علم و مدنیت کار می‌کنند. شهرهo عادتاً مرکز مأموری و مدنی ریانهای اطراف خود می‌باشند. به شهر. زیچی اهالی و بناها (بیشتر بناهای سیرآشیانه) خاص است. عاملهای اساسی به کتگوری شهرها داخل نمودن محلهای اهالی‌نشین چنینند: شمارة اهالی و مشغولیّت آن، موجودیّت کارخانه‌های صناعتی و خذمت میشی، فاند منزلی دولتی، مکتب و دانشکده‌های عالی، مؤسسه‌های سودا، خوراک عمومی، استراحتی و طبابتی، مدنی و معرفتی، اداره‌های خواجگی کامّونلی و غ. به کتگوری شهرها داخل نمودن محلهای اهالی‌نشین، عادتاً، از روی ترتیب مویین کانون انجام یافته، سرحد شهر مقرّر کرده می‌شود. این طلبات در هر مملکت هر خیل است: برای یکی شمارة اهالی عامل اساسیست (باید اهالی شهر از 3 تا 10 هز. نف. باشد؛ در بعضی مملکتها برای شهر همگی چند صد نف. اهالی کفایه است). در ا.ج.ش.س. به کتگوری شهرها داخل کردن محلهای اهالی‌نشین به ذمّة ریسپوبلیکه‌های اتّفاقی گذاشته شده است.