رت و

رتو، اهوره‌ت و، رت، اصطلاحیست، که در چند قسمت اوستا («یسنا»، «گاتها»، «یشتها»، «ویسپرد»، «وندیداد») به معنی داور دینی (قاضی) و سرور روحانیان آمده است.

در «گاتها» («یسیا» 29، بندهای 2، 6، 8؛ 31، بند 2؛ 33، بند 1) pتوی یگانه همان پیغمبر زردشتیه-زردشت است، که آسایش پیروان آیین خود را تأمین می‌­کند، چراگاه و کشتزار، چاروایای دارد؛ زردشت در بین قبیله‌های مقیمی و بادیه‌نشین داو­ر کرده، هر دو گروه را به آرامی و آسایش دعوت می‌نماید. موافق تعلیمات زردشت زراعت و پرورش چاروایان، باید مقصد و مرام هر یک فرد جمعیّتی باشد.

ز «یسنا» 33، بند 1 برمی‌آید، که زردشت داورپ خود را نه تنها در این دنیا، بلکه در آن دنیا نیز اجرا می‌نماید. روز آخرت رت و (زردشت) به پیروان راس­تی و دروغپرستان موافق کردارشان از روی عدالت مناسبت خواهد کرد.

م. دلاوراف.