رسیش میوه

رسیش می‌و، پختن می‌ و ا، مجموع تغییرات مارفالاگی و بیاخیمیوی میوه، که در نتیجة آن تخم پرّه به زایم رستنیهای نو مبدّل می‌گردد، می‌وپرده باشد، تخم را محافظت و پقن می‌کند. بعد گردآلودشوی گلها در رستنیهای میوه‌دار غورک پیدا می‌شود، که باشدّت می‌سبزد. در داخل گورک تشکّل و رسش تخم به عمل می‌آید، که آن به انکشاف و رسش می‌وپر­ده نیز مساعدت می‌کند. تشکّل و رسش تخم در میوة خشک و تر گوناگون می‌شود. در میوه‌جات خشک این پراسیسّ اساساً باعث بی‌آبشوی بافته‌ها می‌گردد. مثلاً، در لوبیایها می‌وپرده برمه و حجماً خرد گشته، در رستنیهای خوشه‌دار می‌وپردة خشکنده به پوست تخم پیوست می‌شود. در میوه‌جات تر (سیراب) می‌وپرده از حساب بافته‌های غورک یا گلبند (گلجایه) انکشاف می‌یابد. در ن­تینه مقدار هوجیره‌ها، اندازة آنها، اینچنین تشکّل فاصلة بینیهوجیروی افزون می‌شود. انکشاف میوه را به دو دورة اساسی جدا می‌کنند: دورة یکم از باردارشوی هوجیرتوخم تا رسش تخم و به آخر رسیدن سبزش می‌وپرده دوام می‌کند، دورة دو­یوم-تا رسش پُرّة می‌وپرده. در دورة یکم تخم و می‌وپرده باشدّت تشکّل می‌یابد و از برگها باسرعت مادّه‌های غذایی و آب داخل می‌شوند. در تخم و میوه بیشتر پراسیسّهای سنتز مادّه‌های سیرمالیکوله-سفیده، روگن، انگشتاب (آهر، سیلّیولازه، مادّه‌های پیکتینی) به عمل می‌آیند. در دورة دوّم علامتهای مارفا­لاگی و بیاخیمیوی میوه تغییر می‌یابد: وه‌ای ملایم شده، رنگ، طعم وa بوی مخصوص پیدا می‌کند. در ای تغییرات پراسیسّ نفسکشی، که بافتة میوه را با انرژیه طعمی می‌کند، آهمیّت کلان دارد. در میوه حاصل شدن ایتی­لین به نفسکشی خیلی مساعدت می‌کند. در دورة رسش مقدار آهر، کیسلاته‌های آرگنیکی و فینالها (مادّه‌های دبّاغی) کم و پیوستهای نیتروژندار و قند حل‌شونده جمع می‌شوند؛ در نتیجه میوه طعم پیدا می‌کند. ملایمشوی میوه به تغییرات تناسب و حالت پلیسخریدها، علی‌الخصوص مادّه‌های پیکتیپی دیواره‌های هوجیره وابسته است. هنگام رسش پیگمینتهای ترکیب پوست، مغز و شیرة هوجیرة میوه تغییر می‌یابد (عادتاً کلرافیلّ ویران و کراتینایدها، انتاسینها و دیگر پیگمینتها حاصل می‌شوند). در نتیجة سنتز اسپیرت، الدیگیدها، ایفیرهای مرکّب، تیرپینها میوه بوی مخصوص پیدا می‌کند. تنظیم پراسیسّهای رسش میوه را فیتاگارمانهo به عمل می‌برارند.

د .: بیاخیمیه رستینیی، م. ، 1968؛ لیاپالد ا. ، راست ا رزویتی رس­تینیی، م. ،. 1968، گل. 17؛ م ا ت ل ا تس ک ا ی ل. و. ، بیاخیمیه پلاداف ا آواشیی، م. ، 1970؛ سپاجنیکاوه ا. و. . پیکتی­ناوыی ویشیستوه ا پیکتالیتیچیسکی فیر­مینتы، م. ، 1971.