پک چه وان

پک چه وان (تخلّص یا ن ا م؛ 5. 3. 1737، سیول-10. 12. 1805، همان جا) ، نویسنده و متفکّر کا­ریّه، بزرگترین نمایندة حرکت سیرخکیخه (روییی در افکار جمعیّتی آخرهای عصرهای میانة کاریّه، که بر ضد سخالستیکة کانفوسییچیگی توسط ترغیب دا­نیش حقیقی-سیرخک مبارزه می‌برد). از عایلة اشراف نه چندان دولتمند. اوّلین شده غایه‌‌های سیرخک را در ادبیات بدیعی جاری نموده است. 7 ناویلّة نخستینش با علاوة «گفتار در وصف کون مون» (تقریباً 1754) در مجموعة نثری «تاریخ غیریرسمی پ­ویلان» پنگیانگک» گرد آمده‌اند.

نویسیدة حقیقتنیتار در ایجادیاتش نقصانهای چمعیّت فئودالی را فاش کرده («گفتار در بارة ینبن») ، قفامانی اقتصادی و مدنی این جمعیّت را زیر تنقید سخت می‌گیرد. در بین اثرهان دیگر پک چه وان «روزنامة جاخای» (26 کتاب، سالهای 80 عصر 18) موقع نمایان دارد، که یادداشت سفر او به ختایی (1780) است. پک چه وان چنین می‌شمارید، که برای نیکواحوالی خلق دانشهای علمی و تجربة دیگر مملکتها را آموخته استفاده کردن ضرور است.

در ناویل­لة رمان «نبرد پلنگ» مهارت هجو‌نگارن او روشن عکس یافته است. نقطة عالی ایجادیات پک چه وان «قصّة خا سان» است، که نویسنده در آن جمعیّت خیالی بی­سینف را تصویر نموده است. اشعار لیریکی فلسفی و منظروی پک چه وان سرشار حس وطن‌دوستی و امید به آیندن درخشان است. در مقاله‌های ادبی تنقیدی‌اش اهمیت جمعیّتی و تربیوی ادبیات را تأکید کرده است. سال 1957 سا­ویت عمومی‌جهانی صلح 220-سالگی روز تولد پک چه وان را جشن گرفت.