پورّگی

پورّگی، در م ا ن ت ا ق خاصیت نظریة علمیی را گویند، که در آن واسطه‌های افادوی یا دیدوکتیوی برای بیان مقصد مویین کافی باشد. پرّگی در سیستم منطقی برای غلط استفاده نشدن معنای کلمه (سیمنتیقه) هنگام تعبیر و تأویل (انتیرپریت­تسیه) به کار برده می‌شود. سیستی­مة منطقی همای وقت پرّه حسابیده می‌شود، که تعبیر و تع­ویل درست باشد، یعنی جمله حقیقت را افاده نماید و تمام فرموله‌های منطقی منسوب به آن اثباتشونده باشند. باید قید کرد، که اجرای شرط پرّگی (یع­نی اثباتشونده بودن فرمول­های منطقی) برای همة نظریه‌های عکسیامتیکی حتمی نمی‌باشد. سیستمه‌های گوناگونی نیز وجود دا­رند، که آنها ناپرّه بوده، در عملیة منطقی مفیدند. مثلاً، تیاریمة ک. گیادال چنین شکل ناپرّة سیستم منطقی بوده، بعضی جمله‌ها در آن نه اثبات می‌شوند و نه رد. ا. چیارچ، س. کلین، ا. ترسکیی، پ. س. ناویکاو و دیگران اثبات کرده‌اند، که پرّه فرمولیزتسیه نمودن دانشهای علمی امکان‌ناپذیر است. پرّگی در زبان‌شناسی، متیمتیکه، متیمتیکة منطقی و غیره استفاده می‌شود.

ن. سیف‌الله‌اف.