پوچّین جکاما

پوچّینی (puccini) جکاما (22. 12. 1858، لوکّه-29. 11، 1924، بریوس­سیل) ، بسته‌کار اتلیوی. یکی از دوام‌دهندگان عنعنة ریلیستی در آپیرة اتلیوی و سرآمد ویریزم (جریای ریلیستی در ادبیات، موسیقی و صنعت تصویری اتلیة آخر عصر 19). کانسیروتاریة می­لن را ختم نموده است (1883). آپیره‌های «مکان لیسکا» (از روی اثر ا. ف. پریوا، 1893) ، «باگیمه» (از روی اثر ا. میورجی، 1896) ، «تاسکه» (از روی اثر و. سرد، 1900) ، «خانم بتّیرفلیی» (از روی اثر د. بیلسکا،        1904، در روسیه با نام «چیا-چیا-سن» مشهور به او شهرت جهانی آوردند. پوچچین در این آپیره‌ها کوشیده است حقیقت حیات را با تمام تیزی و تندیهایش انعکاس نماید. آپیره‌های «دختری از مغرب» (از روی اثر بیلسکا، 1910) ، «پرستو» (1917) ، «تریپتیخ» (1918) نیز از جملة اثرهای برجستة پوچچین به شمار می‌روند. آپی­رة آخرین پوچچین  «توریدات» را (از روی اثر ک. گاتس، 1921-1924) بعد فوت پوچچین بسته‌کار ف. الفنا به انجام رسانده است. قهرمانهای اساسی آپیره‌های پوچچین هنهایی می‌باشند، که در راه عشق به همه گونه قربانیها تییارند. پوچچین همچون نوآور رویة ایجادی ج. ویر­دی را انکشاف داده، اسلوب ریچیتتیوی-اریازی برای آپیرة ات­لیوی نو را آفرید، که حالا یکی از جهتهای مهمترین آپیرة اروپایی گردیده است. در صحنة تئاتر آکادمی دولتی آپیره و بلیت به نام س. عینی رسّ تاجیکستان آپیره‌های «تاسکه» (1950) ، «چیا-چیا-سن» (1950) و «باگیمه» (1969) پ. گذاشته شده‌اند.