موغ

موغ (لاتینی-magus، یون.-magos، از فارسی قدیمه-مگوش) ، مرتبة روحانی زردشتی را گویند، که پایینتر از موبدان می‌ایستد؛ کاهن در دولتن ماد قدیم. با انتشار زردشتیه در غرب ایران موغها زردشت را پیغمبر خود شناختند. در زردشتیة ابتدایی موغها یک قطار تغییراتها درآوردند؛ تعلیمات زردشتیة زمان پرفیه و ساسانیان در ایران (عصر 3 تا میلاد-عصر 7 میلاد) اصلاً تعلیمات موغهاست. قسمهای محفوظماندة اوستا محض به توفیل موغها تا زمان ما رسیده‌اند.

موغها در حیات سیاسی ایران قدیم مقام مخصوص داشتند؛ در دولتهای قدیم مبارزة حاکمیت دولتی را بر ضد اشرافان قبیلوی دستگیری می‌نمودند.

دبیات: د ا ن د ا م ا ا و م. ا.. ارن پر پیروыخ اخیمینیدخ (vi ویکه دا نشیی ایرы). مسکو، 1963؛ گفوراف بابادجان گ. ، تدجیک. دریونییشیه، دریونیّه ا سریدنیویکاویه استاریه، مسکو. 1972.