میریستیمه

میریستیم (از یون. meristos-تقسیمشونده) ، بافتة هوجیره آفر، چنان بافتة رستنی را گویند، که قابلیّت تقسیم و آفرینش هوجیره‌های نو را مدّت مدید تأمین می‌کند. بعضی هوجیره‌ها در آوان ایمبریانی انکشاف بازداشته می‌شوند و ضمن تقسیمشوی سبزش منتظم رستنی را تأمین می‌نمایند. دیگر هوجیره‌های می‌ریستیمه باشند، تدریجاً دیفّیرینتسیتسیه شده، بافته‌های گوناگون دائمی (بیرونی، مکانیکی، اساسی و غ .) را به وجود می‌آرند. می‌ریستیمه از پراتامیریستیمه‌های جنین، که در می‌ریستیمة بالایی (اپیکلی) و پهلویی (لتیرلی) انکشاف می‌یابند، حاصل می‌شود. می‌ریستیمة بالایی (قانوس سبزشیعرهای سبزش نوده و ریشه) در جنین خیلی بروقت مشاهده می‌شود. به وجود آمدن تخمپلّه و سپس در قانوس سبزش نوده پیدا شدن منی و» برگ دیفّیرینتسیتسیة می‌ریستیمة پهلو (پراکمبیی و کمبیی) را به وجود می‌آرند. در پراتسیسّ سبزش رستنی بافتة می‌ریستیمی قسماً در بعضی قسمهای رستنی (مس. ، در ریشه، بند و نوده، پایه و غ .) باقی می‌ماند. هوجیره‌های می‌ریستیمه نسبتاً خرد بوده، با شکل، فعالیّت بلند مت ابوعلیو غ. از هوجیرة بافته‌های دیگر فرق می‌کنند.