میخنیکة محیط یکلخت، یک فصل مکانیکه بوده، حرکت و حالت موازنت گاز، مایع و جسمهای سخت دیفارمتسییشونده را میآموزد. م. م. یه. از قسمهای زاری عبارت است: گیدراارامیخنیکه، دینامیکة گاز، نظریة ایلستیکی، نظریة پلستیکی و غ. در م. م. یه. ساخت مالیکولوی یا اتمی مادّه به نظر گرفته نمیشود. در آن مادّه چون محیط بیفاصلة یکلختی دانسته میشود، که همة خاصیتهای فیزیکیاش (زیچی، شدّت، سرعت ذرهها و غ .) در محیط بیفاصله تقسیم شدهاند. درستی این فرضیه در آن است، که اندازههای مالیکولههای محیط نظر به اندازههای ذرههایی، که در نظریه و عملیة م. م. یه. معاینه میشوند، خیلی خرد میباشند. از این رو، در م. م. یه. اپّرت متیمتیکة عالی را، که برای فونکتسیههای بیفاصله تهیه شده است، تطبیق کردن ممکن است. م. م. یه. برای تدقیق محیط دلخواه اساساً از: 1) معادلههای حرکت یا موازپنت محیط (که چون نتیجة قانونهای اساسی مکانیکه برمیایند)؛ 2) معادلة بیفاصلگی (یکلختی)-ا محیط (که نتیجة قانون بقای مسّه میباشد)؛ 3) معادلة انرژیه استفاده میبرد. خصوصیتهای هر یک محیط کانکریتی را با معادلههای حالت یا با معادلهایی، که برای وابستگی بین شدّت و دیفارمتسیه داده میشوند، عنیق کردن ممکن است. اگر خاصیتهای محیط به حرارت، فشار و دیگر پرمیترهای فیزیکی و شیمیایی وابسته باشند، این وابستگیها به معادلههای علاوگی مقرّر کرده میشوند. بر زمّ این برای حلّ معادلههای حالت هر یک محیط علیحده شرطهای کناری باید گذاشت، که آنها به خصوصیتهای محیط وابسته میباشند. نتیجههای م. م. یه. در ساحههای گوناگون فیزیکه و تکنیکه به کار میآیند.