قیامت

قیامت (ار.     -برخاستن، رستاخیز) ، موافق تعلیمات دین اسلام روزیست، که گویا تمام مُرده‌ها از نو زنده شده، از کار و کردارشان به پرسنده‌ها (منکر و نقیر) حسابات می‌دهند. تصوّرات روز ق. قریب در همة دینهای جهان موجود است. در دین اسلام آن از دینهای پیشین میراث مانده است. مسئله‌های اساسی جنّت و دوزخ در زردشتیه پیدا شده بودند. منبعد بسیار جهتهای آن توسط حامیاندین انکشاف داده شده است. موافق حدیث و دیگر روایتهای دینی روز ق.  بندگان موافق دفتر اعمال به پرسنده‌ها جواب می‌دهند. مراسم پرسش بنده‌ها سلسلویست. اوّل پرسنده‌ها گویا «بندگان خدا» را با سؤالهای گوناگون سنجیده، «گناه» و «صواب» آنها را بر کشیده، در دفتر اعمالشان سیاه می‌کنند، سان آنها را از پول صراط می‌گذرانند. گنهکاران هنگام گذشتن از پول مذکور گویا به آتش می‌افتند و بی‌گناهان راه بهشت را پیش می‌گیرند. بعضیها به اعراف (گویا موضعیست بین دوزخ و بهشت) می‌افتند.

در بارة فرا رسیدن روز ق-حدسهای گوناگون موجودند. مهلتهایی، که چندین بار حامیاندین برای روز ق. مویین کرده بودند، گذشته‌اند، ولی ق. فرا نرسید.

م. میرّزیماو.