قبیله

قبیل (ار     -قوم، طایفه) ، یک نوع عمومیت ایتنیکی و تشکیلات اجتماعی جمعیّت تاسینفی را گویند. علامتهایش مناسبتهای اولادی و خونی بینیعزایان آن، تقسیم ق. به اولاد و فرتریه (شکل تشکیلات اجتماعی در یونان قدیم) ، عمومیت تیرّیتاریه، بعضی عنصرهای خواجگی، زبان یگانه (شیوه) ، خودشناسی قبیلوی، عرف و عادت مویین و غ. می‌باشد.

ق-های دورة متأخَّر خوداداره‌کنن قبیلوی (شورای قبیلوی، پیشوایان حربی و گرجدنی) دارد. اتّفاق ق.-ها و آمیختشوی آنها برای به وجود آمدن عمومیت بزرگتری نسبت به ق-خلقیت مساعدت کرد. ق. بعضاً در جمعیّت صنفی، در دایرة مناسبتهای غلامداری، فئودالی و حتّی کاپیتالیستی (ق.-های کوچمنچی عرب، توریگها، کُردها، افغانها و غ .) مشاهده می‌شود.