خیرمن

خرمن، خرمن 1) قطعة تخت و همواریست، که برای کوفتن زراعت غلّه‌دانه (گندم، جو، جواری، ارزن، ماش و غیره) ساخته‌اند. پیشتر دهقانان حاصل گلّة غنداشته‌اشان را در xیرمن با یاری گاو، اسپ و خر می‌کوفتند و باد کرده، دان را از کاه جدا می‌کردند.

هالا خرمنها با ماشین و اسبابهای غلّه‌کوبی و غیره تجهیزانیده شده‌اند و برای کوفتن غلّه، زغیر، یونچققه و دیگر زراعت خواجگی قشلاق استفاده می‌شوند. کالخوز و ساوخازهایی، که 800-1000 گه کشتزار دارند، خرمنهای کلان (درازیشان 70-80 م برشان 45– 60 م) می‌سازند. خرمن را برای غلّخوشکانی نیز استفاده می‌برند؛ 2) توده یا چاش غلّة ناکوفته را گویند؛ 3) جایست، که پختة چیده شده را گون کرده، میخوشکانند.