اوفیمیزم

اوفیمیزم (از یون. euphemia-خودداری کردن از استعمال کلمه‌های درشت) ، یکی از واسطه‌های مهمّ نطق جهانی (سخنرانی) و خطّی را گویند؛ به جای کلمه‌های گشخراش، بی‌ادبانه و قبیح سنانیمهای پسندیده و زیبای آنها را استفاده می‌برند. در زبان ه.-ها خیلی زیادند: به جای «خر» «درازگوش»، به جای «مُردن» «از عالم چشم پوشیدن»، «از دنیا گذشتن»، «بندگی را به جا آوردن»، به جای «قبر» «آرامگاه» و غ. یکی از سببهای پیدایش ه. به جا آوردن شرط ادب، خودداری کردن از استعمال کلمه‌های درشت می‌باشد طبیبان در نزد بیمار نام کسلی عورا با کلمه‌های لاتینی یا اصطلاحهای طبّی افاده می‌کنند سبب دیگر پیدایش ه. منع افشای سرّ حربی و دولتی می‌باشد. در این صورت نام مملکتها، شهرها، اقدامهای حربی با حرف ن (این) یا دیگر عباره‌ها عوض می‌شوند. در بعضی جرگانها به جای کلمه‌های «بانزاکت و «زیبا» ه.-های برعکس (دیسفیمیزمها) از قبیل «پایی دراز کردن»، «زبان گزیدن» و غ. به جای «مُردن» استفاده می‌شوند.

د .: محمّدی‌اف م. ، ایوفیمیزم و اهمیتن آن، «مکتب ساوییتی»، 1978، ش 11.

م. محمّدی‌اف، س. حلیماو.