بافیلّ ریکردا

بافیلّ (bofill) ریکردا (تولد 5. 12. 1939) ، می‌ع­ماری اسپنییگی. یکی از اساس‌گذاران «اوستاخانة معماری» برسیلانه («taller de arguitectura») ، که سالهای 1960-63 تشکیل شده، یکی از مرکزهای معماری پاست­مادیرنیزم گردید. عمارتهای ساختة بافیلّ-واحدهای مسکنی کسند و در کلپ و مهمانهانة «ایل کستیلّا» در سیتخیس (1969-75) ، زواد سیمان در برسیلانه، 1970-78) ، «سلسلتاق کولها» در سین-کنتین-ان-اویلین، (1972-75) ، «ابرکسس» در مرن-له-ولّی (1978-83) ، «زینه‌پایه‌های برقی» (1979-85؛ همه‌اشان در پاریس یا اطراف آن) همچون هیکل عظیم بتونی یا اسلوب رمانتیکی عجیب به نظر می‌رسند. اثرهای بعدی او از جهت شکل جدّی بوده، در روح خه‌ای-تیکه ساخته شده‌اند (ایرا­پارت نو، 1988-92، واکزل بحری در برسیلانه، 1999-2001؛ قصر کانگریسّ در مدرید، (1990-92). بافیلّ ایجادیات خود را از جهت نظریه‌وی اساسناک کرده، کتابهای «راه به سوی شهر در فضا» (1968) ، «معماری انسان» (1989) ، «فضا برای حیات» را (سال 1990 به روسی ترجمه شد) به طبع رساند.

دبیات: شکورافه ا. ن. ارخیتکتاره (معماری) زپده ا میر اسکوسّتوه 20 ویکه. مسکو،  1990؛ ناویه راسّییسکیه اینتسیکلاپیدیه. ت. 3 (1). مسکو،  2007.