عبدالرحمان 3 (891-961) ، امیر (912) و بعد خلیفة کورتوبه از سال 929. به عبدالرحمان 3 لقب «غالب» (ان-ناصر) گذاشته بودند. امارت را، که از طرف سابقدارانش سست و پراکنده شده بود، برقرار کرد.
سال 931 سیوته، 932 طالعدا را ضبط نمود. از سال 955 لیان و نورره به عبدالرحمانی 3 خراج میسپاریدند. با ویزنتیه و امپراتور «امپراتوری ریم مقدّس» آتگان i مناسبات دیپلماتی داشت. گوردیة استوار و پرقوّتی از هیت غلامان اروپایی تشکیل داد، که آنها را «سقلیبه» مینامیدند.
فلات پراقتدارترین در بهر میانزمین تأسیس داده، ساختمان را نیز خوب به راه ماند. زمان عبدالرحمان 3 قرارگاه بیرون از شهری با نام «زهره» ساخته شد، ساختمان مسجد کارداوه آغاز گردید. حاکمیت عبدالرحمان 3، قلّة بلندترین حاکمیت امویان کورتوبه حساب مییابد.