بولعلای ششتری

بولعلای ششتری (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر فارس-تاجیک (عصر 10). جزئیات ترجمة حالش معلوم نیست. شاعران و ادیبان عصرهای 11-12 از او چون شاعر زبردست و توانا یاد کرده‌اند. مثلاً، منوچهری ابوالعلای ششتری را در یک شعرش از جملة شاعران زبردست اخد سامانیان نام برده است. ابوالعلای ششتری یکی از اوّلین کسانیست، که رساله‌های ادبیات‌شناسی تألیف کرده است. بنا به اشاره‌ رادویانی، در علم عروض به زبان فارسی-تاجیکی اثری تألیف کرده بوده است.

ز آثار ابوالعلای ششتری تا حال 19 بیت در فرهنگ اسدی طوسی («لغته فُرس») و «تر-چومان-ال-بلاغه» رادویانی ثبتگردیده دسترس شده‌اند. دو بیت به طرز معمّا به نام «علی‌» دارد، که این نشانه‌ای از قدیمی بودن معمّانویسی می‌باشد. ابیات دیگرش در موضوعهای عشقی، ستایش مه‌ای نگاشته شده‌اند. ابیات زیرین نمونه‌ای از اشعار اوست:

بیاور آن که گواهی دهد ز جام، که: «من
چهار گوهرم اندر چهار جایی مدام –
زومورّد اندر تاکم، عقیقم اندر غوجب،
سوهیلم اندر خم، آفتابم اندر جام».

دبیات: شعار هم‌عصران رودکی، دوشنبه، 2007.