سیفولّین سکین

سیفولّین سکین (سعد وقّاس؛ 12. 6. 1894-1939) ، نویسندة ساویتی قزاق، ارباب دولتی. اعضای کپسّ از سال 1918. رئیس ساویت کمیسران خلقی رسّه قزاقستان (1922-1925) ، اعضای کیم-ا عمومیراسّیه (وتسیک). سالهای 1913-1916 در سمیناریة م و ا ل ل ا م ا ا آمسک تحصیل نموده است. اثرهایش از سال 1910 نشر شده‌اند. اشتراکچی مبارزه برای برپا نمودن حاکمیت ساویتی در قزاقستان. اعضای ریوکام آقم‌الله (حاضره سیلیناگرد) بود. از مارت 1919 در کار راهبری ساویتی در آقم‌الله. سال 1920 به آرینبورگ آمد. سالهای 1925-1937 محرر گزیتة «اینبیکش کزک» («قزاق محنتکش») ، سپس سرمحرر جرنل «ایدیبنیت میدن» («میدان ادبپیات»). یکی از اساس‌گذاران اپ قزاقستان. پیسة سیفولّین-«شاهبازهای سرخ» (1920) اوّلین پیسة قزاقیست، که از مبارزة روالوتسیانیران قزاق حکایت می‌کند. در
مجم. «اسپ توسن» (1922) ، شعرهای تا روالوتسیة اکتبر 1917 و سالهای جنگ گرجدنی نوشتة سیفولّین داخل شده‌اند. آنها از حس محبّت به وطن، نفرت به دشمنان روالوتسیه سرشار بوده، به مبارزه بهر حیات نو دعوت می‌کنند. در مجم-های منظوم «دمبره»
(1924) «ایکسپریسّ» (1926) ، «در موجهای حیات» (1928) موضوع روالوتسیه و حیات نو وسیعتر انعکاس یافته است. در داستانهای «ساویتستان» و «البتراس» (1923) به آبرز لنین مراجعت نموده است. شاعر در تأثیر ایجادیات و. و. میکاوسکیی شکلهای نو نظم قزاق را به وجود آورده، بهترین عنعنه‌های خلقی را در داستانهای «قووان جداکردشده» (1925) ، «کوقچتاو» (1929) ، «کزیلت» (1934) و غیره انکشاف داده است. سیفولّین اینچنین مؤلف ناویلّه‌ها و رمان تاریخی یادداشتی «راه پرمشقت»، پاوستهای «عایشه» (1922، تحریر نو 1935) ، «زمینکنها» (1928) ، اثرهای تدقیقی دایر به تاریخ ادبیات قزاق، مرتّب مجموعه‌های ایجادیات دهنقی قزاقها می‌باشد. به زبان تاجیکی یک حکایه سیفولّین با نام «واگنهای مرگ‌آور اتمن انّینکاو» در مجم. «محبّت جاوید» (د. ، 1963) و شعرهایش در مجم. «ترانه‌های سرزمین زرخیز» (د. ، 1963) به طبع رسیده‌اند. با آردین بیرق سرخ محنت مکافاتانیده شده است.