پتّ ادیلینه

12 Views

ادیلینه پتّی

پتّ (patti) ادیلینه (19. 2. 1843، مدرید-27. 9. 1919، بریکناک، االس) ، سرایندة اتلیوی (ساپرنای کالارتوری). آواز آهنگ‌دار صاف و چرنگاسی و مهارت بلند اجراکنندگی داشت. اوّلین مراتبه در صحنة آپیرة اتلیوی نیو-یارک با پرتیة لیوچیه («لیوچیه د لمّیرمور» دانیسیت­ت) برآمد کرده است (1859). به بسیار مملکتهای جهان، از جمله چند کرت به روسیه (کنسرت آخرینش سال 1904) سفر هنری کر­ده است. سال 1874 احمد دانش هنگام سفر سوّم خود به روسیه در کنسرت پتّ اشتراک نموده، از آواز او مفتون شد و این شعر را به او بخشید:

پاتی پاریجی، آن سروقد زهره‌جبین،

در تبسم سغ دامن ز دهن گل می‌ریخت.

زولف پرچین خمندرخم او در بن گوش

ابروی تری از جبهة سنبل می‌ریخت.

دیدنش آن همه کیفیّت هیرت می‌داد،

ک-او ز سهبای نگه در کف جان مول می‌ریخت.

لهن و آواز نه‌ای آن سان، که به گوش عشّاق

گه خش صعوه، گهی چه-چه بلبل می‌ریخت.

ز فیتیربورخ عزیمت چو به امریکا کرد،

ناله‌ها از سر و از پا همه گل‌گل می‌ریخت.

سال 1897 صحنة آپیره را ترک کر­ده، در کنسرتها برآمد نموده است. پرتیّهایش: رازینه («سرتراش سیویلی» ج. ا. راسّین) ، امینه («سامنمبوله» و. بیلّی­ن) ، ویالیتّه، جلده («ترویته»، «ریگالیتّا» ج. ویرد) ، مرگریته، جلیتّه («فوست»، «رامیا و جلیتّه» ش. گونا) و غیره.