پراگرمّسازی متیمتی­کی

پراگرمّسازی متیمتی­کی، ساحة علم متیمتیکه، که نظریه‌ و اصولهای دریافت ایکستریمومهای فونکسیّها را هنگام اجرا شدن بعضی شرطها خطّ و غیریختّی می‌آموزد. مندرجة «پراگرمّسازی متیمتیکی» را انتخاب ترتیب عملهای حلّ مسع­له تشکیل می‌دهد.

هلّ مسئلة پراگرمّسازی متیمتیکی خ*-را نقطة آپتیملی (ویکتار) می‌نامند. پراگرمّسازی متیمتیکی از فصلهای زیرین عبارت است:

پ ر آ گ ر ا مّسازی خطّی، پراگرمّسازی برجسته (فونکسیة مطلوب غ (خ) و مجموعه هلهای امکان‌پذیر oن g برجسته‌اند)؛ پراگرمّ ا س آ ز ا ا دیسکریتی (حلّ مسئله تنها در نقطه‌های دمکریتی مجموع g دریافته می‌شود)؛ پراگرمّسازی کودرتی (فونکسیة f (خ) فونک­سیه» برجسته و کودرتیست، مجموع g با یاری نابرابریهای خطّی و غیریختّی مویین کرده می‌شود)؛ پراگرمّسازی ستاخستی (این جا بر خلاف اصولهای پراگرمّسازی فوق‌الذکر اخبار پراگرمّانیدشونده کارکتر تصادفی دارد). همة مسئله‌ها» نامبرده دارای خاصیت عمومیند: مینیمم لاکلی دلخواه نقطة آپتیملی می‌باشد. برای مسئله‌های سیراکستریملی خاصیت مذکور جایز نیست. اساس نظریة پراگرمّسازی خطّی، برجسته و کودرتی را تیاریمة کنه-تکّیر تشکیل می‌دهد، که آن معیار موجودیّت نقطة آپتیملی خ*-را مویین می‌­کند. در اساس این تیاریمه اصولهای گوناگون اتیرتسیانی بنیاد کرده شده‌اند. در پراگرمّسازی متیمتیکی اصولهای محاسبة مسئله‌های ایکستریملی (مثلاً، متد پرایکسییگیری) موقع کلان دارد. خصوصیت اصولهای مذکور آن است، که هنگام تطبیق عملی آنها از کامپیوترها استی­فاده بردن ممکن است. مسئله‌های پراگرمّسازی متیمتیکی را در ساحه‌های گوناگون خواجگیت خلق، که راههای کوتاه حساب را تقاضا می‌کنند، استفاده می‌برند.

پراگرمّسازی متیمتیکی چون فنّ مستقل در سالهای 50-70 عصر 20 تشکّل یافت. مسئله‌های پراگرمّاسازی متیمتیکی در حلّ بسیار مسئله‌های اداره‌کنی و پلنکشی پراسیسّهای استحصالی، لایحپکشی و پلنکشی پیرسپیکتیوی چون واسطة بااعتماد اهمیت کلان پیدا کرد.

د .: زوخاویتسکیی س. ا. ، عودی­یوه ل. ا. ، لینیینایی ا وыپوکلایی پراگرمیراونی، 2 ند. م. ، 1967.

ت. هیتاو ه. نجم‌الدین‌اف.