نشیت فارسی

نشیت فارسی  (تولد نامعلوم، ره‌ای-وفات 712، م­دینه) ، حافظ، موسیقی‌شناس، نوازندة فارس-تاجیک. موسیقی را از پدرش آموخته است. تا خوجوم عربها به ایران نشیت فارسی در دربار یزدگرد 2 ساسانی چون مطرب خذمت کرده، سروری دستة موسیقیچیان را به عهده داشت. عربها بعد استیلای ایران نشیت فارسی را با خود به م­دینه بردند. او در این جا زبان عربی را آموخت.

نشید فارسی بیشتر در اجرای سرود و آهنگهای موسمی و مراسنمی (بهاریه، مرثیه) شهرت داشت و در این موضوع اثرهای زیاد ایجاد کرده است. او چندی در دربار خلیفه‌های عرب عبدالله ابن جعفر و ابدولملیک ابن مروان خذمت نمود و با همکاری شاگردش ابن مُهریز دسته‌های موسیقی تشکیل کرد. نشید فارسی اوّلین صنعتکاریست، که به موسیقی عربی شکل معمول موسیقی مردم خراسان «رواشین» را داخل نموده است. بعضی صنعتکاران مثل جمیله، ابن سورییا، معبد، ابن مُهریز و غیره، از شاگردان نشید فارسی می‌باشند