من

منی – این مایع از چاندارخای نرینه خاسیلشونده، که به زبان روس «سپیرمه» می‌گویند و از زبان یونان «sperma» گرفته شده معنایش «تخم» می‌باشد.   من این مایع سفیدچه‌تاب گلیز، که مردان و خیوانخای نرینه، عادتاً خنگام الاکة چینس می‌برارند.

منیخا سفیده (از آن چومله فیرمینتخا، نوکلیاپراتییدخا) ، لپید، انگشتاب، ویتامین، پراستگلندین، نمکخای نتریی، کلیی، کلتسیی و دیگر مادّخای آرگنیک و ناارگنیک دارد. منیخا در عرفة بلاگت پیدا شده، در دورة بلاگت به خدّ اعتدال خاسیل می‌گردد، در دورة پیر باشد، کم می‌شود. در اکثر خیوانخای بیموخره و بعضی خیوانخای موخردار (ماخیخا، آبخاکیخا، خزندخا، بسیاری پرّندخا و شیرخورخا) منیخا موسم به موسم خاسیل می‌شود.

در بعضی خالتخای پتالاگی ارگانیزم منیخا نطفه ندارد (ازااسپیرمیه، اسپیرمیه) یا میکدار نطفة آن کم می‌شود (عالیگاسپیرمیه) ، نطفخای موتشده (نیکراسپیرمیه) و یا انامل (تیرتاسپیرمیه) دارد. منیخا برای مویین کردن سبب بی‌ذریات، اینچنین در عملیة ایکسپیرتیزة سودی طبّ تدکیک می‌کنند. مکرّر کردن صفت، راخخای نیگاخ داشتن و اصولخای گرفتن منیخا برای باردارکنی صنعی خیوانخای خاچگی کیشلاک اخمیّت کلان دارد.