فتار

فتار (لاتینی غluorum) ، غ، المنت شیمیایی گروه 7 سیستم دوری مندلیف، رقم اتمی 9، مسّة اتمی 18، 99840، منسوب گلاگنهاست. گاز زرد سفیدچه بوده، بوی تیز دارد. فتار آزاد (خالص) را بار اوّل سال 1886 خیمیک فرنسوی ا. موسّن با راه الکترولیز کغ در محلول بی‌آب هیدروژنفتارید حاصل نموده است. فتار به حساب میانه 8·10-2%-ا مسّة قشر زمین را تشکیل می‌دهد؛ در طبیعت فقط در شکل پیوستگی وامیخورد، t گود.-219، 6°س، t جوشش-188گ1°س، زیچی‌اش 1، 69 گ/ل. فتار از جهت شیمیایی فعال بوده، قریب با همة المنتها (غیر از گیلیی، نئون و ارگان) به ریکسیه داخل می‌شود. فتار بسیار متریالها را ویران می‌کند. از این رو آن را phthoros (ویران می‌کنم) می‌نامند. معدنهان اساسی‌اش فلیواریت، کریالیت، فتارپتیت است. فتار را به صفت آکسیدکنندة سوزشواریهای رکیتی، برای حاصل نمودن پیوستهای فتارارگنیکی، گیکسفتارید عورن uغ6 و دیگر فتاریدها استفاده می‌برند. پیوستهای فتار،-را چون حل‌کننده، کتلیزتار و پیریپرتهای آن را در طبّ استفاده می‌برند. فتار به ترکیب بافته‌های ارگانیزمهای زنده (استخوان، سر دندان) داخل می‌شود.
سال 1968 در انستیتوت شیمی آکادمی فنهای رسّ تاجیکستان لبارتاریة متریالهای فتاریدی تازه تشکیل کرده شد. کارمندان لبارتاریه اساساً عاید به شیمی و تکنولوژی فتاریدها تدقیقات گذرانیده، نتیجه‌های تدقیقاتشان را در صناعت ریسپوبلیکه و دیگر شهرهای مملکتمان عملی می‌گردانند. در تاجیکستان در زواد الکتروخیمیوی یاوان، پیوستهای آرگنیکی فتار حاصل کرده می‌شوند. ج. اکرامی.