بایس مار ناره ایلیزبیت

بایس مار ناره ایلیزبیت (2. 8. 1920، دارجیلینگ، هندوستان-2006، لاندان، انگلیه) ، عالم ایران‌شناس بریتنیة کبیر. پدرش در شهر کلکوتّة هندوستان دادگستر (سودیه) بود. بایس در دانشگاه کیمبریج ان­گلیه علوم باستان‌شناسی و مردم‌شناسی آموخته، از سال 1944 استاد ادبیات انگلاسکسانی و باستان‌شناسی دانشگاه لاندان بود، همزمان آموزش زبا­ن فارسی را در نزد پروفسور ولاديمير مینارسک در مکتب تحقیقات آسیا و افریقا دوام داد. سال 1952 در دانشگاه کیمبریج رسالة علمی دفاع ن­موده، از همان سال تا دورة بازنشستگی‌اش به حس پروفسور مکتب تحقیقات آسیا و افریقا کار کرده است.

بایس یکی از مشهورترین محقّقان دینهای باستانی آریایها، بخصوص زردشتیه و عضو آکادمی شاهنشاهی دنیه بود. جمعیّت آسیایی شاهنشاهی بریتنیة کبیر و دنیه به خاطرة بایس جایزة سالانه تأسیس نموده است، که همه‌ساله به بهترین اثر در رشتة پجوهیش ادیان اهدا می‌گردد. مهمترین آثار بایس «زردشتیان: باورها و عرف و عادتها»، «تاریخ زر­دوشتیه»، «تکیه‌گاه فارسی زردشتیه»، «دایره‌های مانویه در ایران»، «سخنوران مانویه در ایرایی»، «ساختار سرچشمخای آموزش زردشتیه» می‌باشند.

ق. رسولیان.