نگور فخری

فخری، پیش‌پزک، شکرمویزی، فخری خوفکی، نوع انگور میانسالی. سلکسیة خلقی. اساساً در ریانهای تاکداری ولایت لنین‌‌آباد (کانی‌بادام، خجند، عورا تپّه، پرولتار، ناو) ، ریانهای گروه غرم و وادی حصار رسّ تاجیکستان، ولایتهای تاشکینت، فرغانة رسّ ازبکستان، اینچنین ایران پهن شده است. تاکش تیزسبز، 25-29%-ا نوده‌هایش حاصل‌ده.

برگش مدوّر، 5-7 پرّه، خوشه‌اش 280-300 گ (بعضاً 500-600 گ). دانه‌اش کلان، تخمشکل دراز، رویه، بعد پختن زردتاب، سیرشیرة شیرین، خوش‌طعم و خوشبویی؛ 20-23% قند و 2، 5-5، 6 گ/ل ترشی دارد. فخری سرمابردار و سیرحاصل، در زمینهای سیرخاک و سنگلاخ، نشیبیها و زمینهای للمی نغز می‌سبزد. دور نشوش 130-135 روز، مه‌ای گل کرده، آگوست می‌پزد. به حساب میانه 110 س/گه حاصل می‌دهد. فخری را اساساً برای ترخوری، مویز، میکش اینچنین در کارهای سلکسیانی استفاده مابرند. فخری از کسلیهای زنبوروغی کم ضرر می‌بیند.
دبیات: امپیلاگرفیه ا.ج.ش.س.. ملارسپراسترنیانыی سارته ویناگرده، تام 3، مسکو. 1966.