طوسی خراسانی (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر فارس-تاجیک (عصر 16). در زادگاهش-شهر توس تحصیل کرده، نشو و نما یافته است. در تذکرهها چون شاعر غزلسرا توصیف شده است. دیوان غزلیات داشته است و آن را به خطا به خواجه نصیرالدّین طوسی نسبت دادهاند. ابیات زیر از اوست:
چ و مویی شد تهای لاغر ز فکر آن میان ما را،
نباشد هیچ حاصل یک سر مویی از آن ما را.
چ خوش باشد کشد از رخ نقاب آن سرو سیمینبر.
نشیند در کنار ما-نبیند در میان ما را.
بیا، ایی اشک سرگردان، برو، در گوشهای بنشین،
مکن بیآبرو هر دم میان آدمان ما را.
مگو هر دم چه حال است این، که در عشق بتان دار،
وه قال خویشتن بگذار طوسی یک زمان ما را.