ترمه

ترمه، برف سالگشت یا در مدّت زمستان در قلّه و نشیبی کوهخا جمع‌شده را گویند. با یگان سبب طبیعی یا صنعی کنده شده با شدّت به پایان فرآمدن برف ضم شده را ترمفرایی یا کندشوی ترمه می‌گویند. باریدن برف بسیار، پست و بلند شدن حرارت هوا، تغییر ترکیب مکانیکی برف، زمین‌جنبی، صدای بلند و غیره باعث ترمه‌فرایی می‌گردند. بعضاً خجم برف کوچیده به 1، 5-2 ملن م3 و غفسی‌اش تا به 60 م می‌رسد. سرعت فُرآمدن ترمه بهیساب میانه 20-30 م/سان است. قوّة ضرب آن در 1 م2 به 60-100 ت می‌رسد.

ترمه قوّة بزرگ خرابی‌آور دارد. بعضاً به بیشه‌های کوهی، دیهه‌ها، راههای نقلیات، انشائاتهای صناعتی، کامپلیکسهای اسپورتی ضرر کلان می‌رساند. برای پیشگیری کردن خوف ترمه متخصصان آدمان را پیشکی از کوچیدن ترمه آگاه می‌کنند، به واسطة ترکش و تیرپرّانی ترمه را پایان می‌فورارند، اینچنین یک قطار کارهای اینجینیری را (از قبیل درختزار کردن نشیبیها، ساختن ناوه و ایوانهای ترم‌گذر و غیره) انجام می‌دهند. ترمفرایی مخصوصاً در کوههای الپ، کاردلیره، کوکه، آسیای میانه بیشتر رویی می‌دهد. در تاجیکستان این گونه حادثه‌ها در قطارکوههای قُرمه، زرافشان، حصار و آلایی و کوههای پامیر غربی به عمل می‌آیند.
ن. دلموراداف.