سرگیناب

سرگیناب، ز ا ک، گ ا ن د آ ب، ش ابر چاروا، مایعیست، که اساساً از پیشاب هیوانات، اینچنین در نتیجة پوسش پارو حاصل می‌شود. نوری نیتروژن و کلییدار پرتأثیر است، سرگیناب را در سرگینابغوندارکی، که در نزد مالخانه‌ها و پاروخانه‌ها گذاشته شده است، جمع می‌کنند. مقدار غن‌شوی سرگیناب به ده-وامت در مالخانه پرویریش کردن هیوانات، شرایط نگهداری پارو و غیره وابسته است. از یک گاو هنگام در مالخانه پرورش کردن از 0، 5 تا 2-3 تُن، از یک اسپ باشد، 2-3 برابر کمتر سرگیناب می‌گیرند. به سرگیناب بسیار وقت هنگام تازه کردن مالخانه‌ها یا در پاروخانه‌های بالاکشاد آب همراه می‌-شود. بنا بر این در آن مادّه‌های برای زراعت ضرور نظر به پیشاب هیوانات کمتر است.
سرگیناب را همچون نوری اساسی و برای غذادهی علاوگی، اینچنین برای تییار کردن کامپاست استفاده می‌برند. آن را همچون نوری اساسی در 1 هکتار از 10 تا 30 تُن و به صفت غذای علاوگی به کشت سبزه‌وات، زراعتهای تکنیکی و غلّه‌دانه 3-10 تُن/هکتار، مرغزار و چراگاه 7-10 تُن/هکتار می‌ریزند. برای غذادهی علاوگی کشت یک‌لخت زراعت به سرگیناب 2-3 به را-بر آب علاوه می‌کنند، که این برای به کشتزار برابر تقسیم شدن نوری، تلفات کم نیتروژن و برطرف کردن خطر آسیبیابی زراعت مساعدت می‌کند. 1 تُن سرگیناب حاصل غلّه را اندریک 1 تُن سرگیناب زیاد می‌کند. استفادة یکجایه سرگیناب با سوپیرفاسفت ثمره‌بخش است.