رینتگین ویلگیلم کانرد

رینتگین، ر ا ن ت گ ا ن (ناادیپ) ویلگیلم کانرد (27. 3. 1845، لینّین، نزد دیوسّیلدارف-10. 2. 1923، مونیخ) ، فیزیک-ایکس-پیریمینتتار نیمیس، اساس‌گذار یک مکتب بانفوذ علمی. سالهای 1865-68 در مکتب عالی تکنیکی سیوریخ تحصیل نموده است، سال 1868 عنوان دکتری را در انیویرسیتیت سیوریخ گرفت. پروفسور مکتب عالی خواجگیی  قشلاق در خاانخییمی (از سال 1875) ، انیویرسیتیت سترسبورگ (از سال 1876) ، انیویرسیتیت گیسین (از سال 1879) ، انیویرسیتیت ویورسبورگ (از سال 1888؛ از سال 1894 ریکتار آن). سالهای 1900-20 پروفسور انیویرسیتیت مونیخ (در این دانشگاه سالهای 1903-06 ا. ف. اافّی اسیستنت او بود).

سال 1895 رینتگین ‌افکنیشات رینتگینی را کشف نمود (نگرید، شعاعوای رینتگینی). کشف ‌افکنیشات رینتگینی و تدقیقات منبعدة آن به آموزش همجیهتة ساخت اتم و ماد-ده زمینه گذاشت (نگرید، تزرلیل رینتگیناستروکتوری). ‌افکنیشات رینتگینی در طبّ، ساحه‌های گوناگون علم و تکنیکه تطبیق یافته است. خاصیتهای پیزاالیکتری و پیراتیخنیکی کریستلّها و حادثه‌های مگنیتی را نیز تدقیق کرده است. رینتگین لوریت مکافات نابیلی (1901) بود.