پرادانتاز

پرادانتاز (از یونانی para-نزد و odontos-دندان) ، بیماری بافتة نزد دندان (پراداپت) ، که هنگام آن کناره‌های اضافة الویالی جاغ کاواک شده، باعث جنبیدن و افتیدن دندان می‌گردد. در وقتهای آخر اصطلاح پرادانتاپتیه، که اوچگیری علّت پرادانت (بافته‌های ملک دندان) را افاده می‌کند، معمول است. پردانتاپتیه اکثر بعد بیماری کرییس دندان cap می‌زند. معاینة باقیماندة مییتهای م و-میایی مصر قدیم شهادت می‌دی­هد، که آدمان 4-5 هزار سال پیش به کسلی پرادانتاز گیریفگار می‌شده‌اند. در «ال-قانون» ابن سینا نیز از این خصوص معلومات هست.

«او می‌گوید، که دندان از تأثیر عاملهای بیرو­نه می‌جونبد و خورده می‌شود. این حالت در شخصان ضعیف یا کسانی، که بسیار گرسنه گشته‌اند و یا خوراک سیری نمی‌خورند، مشاهده می‌شود. خصوصیتهای کلینیکی پرادانتاز را فاشرد (ر. fauchard؛ 1690-1746) بیان کرده است. در گل 2 عصر عاید به ایتیالوژی، پتاگینیز و معالجة پرادانتاز معلومات بسیاری گرد آمد، ولی پرابلیمی پرادانتاز هنوز پرّه حل نشده است. در بعضی مملکتها تا 85%-ا ادالی (70% بیماران آدمان 24-40-ساله می‌باشند) به بیماری مذکور گرفتار می‌شوند. عاملهای ایتیالاگی پرادانتاز اناملیة دندان، جراحت، سنگ دندان، بیماریهای گوناگون (دیبیت، نیوراپ­تیه، بیماریهای دل و رگ، میعده و روده، اختلال مبادلة مادّه و غیره) ، میکروفلارة دهان، نارسایی ویتامینها (ا، و، س، ا) و غیره می‌­باشند.

پرادانتاز عادتاً از خونشاری میل­ک دندان یا موجودیّت فساد cap می‌­شود. هنتام شدّت یافتن پرا­سیسّ بیماری ملک دندان پجمورده شده، دندان می‌افتد. بیمار وزنین باشد، ملک دندان گزک گرفته (گینگیویت) ، هنگام فشردن از ملک دندان فساد جاری می‌شود، دندان می‌جونبد، بویی می‌گیرد و غیره. م و آ ل ا ج ا: کندن دندان، پرا­تیز، پلمب و غیره. به چاره‌جویهای عمومی معالجة پردانتاز تدبیرهای فیزیوتراپیوتی، گارمانهای انبالی و جنسی، ستیمولیتارهای انتیزه‌های ب­اگینی، ویتامیناتیرپیه و غیره من­سوبند.

پ ا ش گ ا ر ی: استعمال خوراک درشت، برابر استفاده بردن دندانها هنگام خوردن خوراک، سر وقت پلمب کردن و تراشیدن سنگ دندان.

د .: ک آ ر ы ت ن ы ی د. ا. ، 3 ا ه و ل ا و-س ا ا یه ل. یه. ، پرادانتاز، المه-اته، 1978.