موسیقی رقصی

موسیقی رقصی، یک نوع موسیقیست، که برای رقص تعیین شده، کارکتر، ریتم و سرعت حرکت را افاده می‌کند. موسیقی قدیمی بوده، آهنگهای آن دارای ریتمهای گوناگونند. موسیقی رقصی قسم ترکیبی موسیقی سبک بوده، اساساً توسط سازهای موسیقی اجرا می‌گردد. در بین خلق بران جنرهای واکلی هم رقصها موجودند (مثلاً، در بین تاجیکان و ازبیکها لپر، یلّه، بدیهه و غیره) ، که با هماهنگی اسبابهای موسیقی یا بی آن اجرا می‌شوند. در بین خلق (اساساً در شرق) اسبابهای موسیقی ضرب (داعیره، نغاره، طبلک و غیره) وجود دارند، که به موسیقی جور شده، موسیقی رقصی را سیرمزمون و فرح‌انگیز می‌نمایند. در رقصهای پنتامیمی موسیقی موسیقی رقصی کارکتر تصویری دارد، که آن علی‌الخصوص در نمایشهای تئاتره (بلیت) روشن به نظر می‌رسد. موسیقی pقسی کنسرتی (برای ولس، پالانیز، مزورکه) در جز نیز معمول است. اصول و آهنگهای رقصی خلقی در قطار دیگر نمونه‌های موسیقی فلکلوری منبة اساسی انکشاف ریتم، انتانسیه و عموماً موسیقی ملّی-پروفسیونالی (بسیاراوازه) به شمار می‌رود. ریتمهای موسیقی رقصی برای تشکّل سمفونیه‌های کلاسیکی (مثلاً، سمفونیة 7-ام ل. بیتخاوین) ، سانته، جنرهای واکلی و انسترومینتلی، درمة موسیقی و غیره تأثیر نموده است. اکثر سیویته‌ها از آهنگهایی، که کارکتر موسیقی رقصی را دارند، آفریده می‌شوند. یکی از قسمهای ترکیبی سانتة سیکل در اساس آهنگ رقصی (اصول مویین رقص) ایجاد می‌گردد. موسیقی رقصی اینچنین در موسیقی پراگرمّوی موقع نمایان دارد. بسته‌کاران ساویتی عنعنه‌های بهترین بسته‌کاران کلاسیکی را ادامه‌ داده، برای موسیقی رقصی اثرهای پرمضمون و بلندغایه آفریده‌اند. از جمله، بسته‌کاران تاجیک در سیویته، کنتته، آرتاریه، آنیره، درمة موسیقی و اثرهای سازی و آوازیشان از امکانیّتهای موسیقی رقصی بهره‌مند شده‌اند.