مینتقههای سوبتراپیکی
، منطقههای گیاگرفی زمین را گویند، که در نیمکرههای شمالی و جنوبی، بین منطقههای تراپیکی و معتدل، جایگیر شدهاند (نیگ. خریطة منطقهها و زانههای گیاگرفی زمین، ج 2، ص. 448-449). به این منّتقهها پهای در هم عوضشوی ریجیم اقلیمی گاه تراپیکی (تابستان) و گاه معتدل (زمستان) خاص بوده، این حادثه به تسیرکولیتسیة عمومی اتمسفره وابسته است. حرارت میانة ماخانة منطقههای سوبتراپیکی تابستان 20° س، زمستان 4° س میشود، امّا بعضاً در نتیجة ورود هوای قطب حرارت تا 10° س پست میفراید. میکدار بارشات در ناحیههای نزدیوقیانوسی بیشتر بوده، در درونتر متیریک تارفت کم میشود. در منطقههای سوبتراپیکی در یک متیریک سه سیکتار اساسی موجود است: سیکتار غربی نزدیوقیانوسی (یا بهریمیانزمینی) ، که زمستانش سیربارش است؛ سیکتار کانتینینتی، که در آن تمام سال بارشات کم مشاهده کرده میشود؛ سیکتار شرقی نزدیوقیانوسی (یا مسّانی) ، که تابستان بارشات در آن فراوان است. برای سیکتار غربی نزدیوقیانوسی (سوبتراپیکی کمنم) زانة بتّه و بیشهزارهای درشتبرگ بهریمیانزمینی خاکش جگررنگ خاص میباشد. در نیمکرة شمالی این زانه رو به ترف جنوب و شرق اوّل به زانة دشتهای سوبتراپیکی خاکش جگری خاکسترتاب و بعد رو به طرف شرق به زانههای نیماییابانها و بیابانهای سوبتراپیکی سیکتار کانتینینتی خاکشان بور خاکسترتاب و خاکستررنگ (سوبتراپیکی خشک) عوض میشود. در نیمکرة جنوبی به منطقههای سوبتراپیکی سیکتارهای کانتینینت دشتهای سوبتراپیکی خاکشان جگررنگ خاکسترتاب خاسند؛ منطقههای سوبتراپیکی سیکتارهای شرقی (سوبتراپیکی سیرنم) را بیشههای همیشهسبز و بیشههای پهنبرگ خاک زمینشان زرد و سرخ فرا گرفتهاند. منطقههای سوبتراپیکی در حدود ا.ج.ش.س. به منطقههای سوبتراپیکی سیرنم (ساحلهای نزد بهر سیاه کوکز و پستی کالخیده) ، منطقههای سوبتراپیکی کمنم (پستی لنگران) ، منطقههای سوبتراپیکی کمنم بهریمیانزمینی (قسم شمال ساحلهای نزد بهر سیاه کوکز و ساحل جنوب قریم) و منطقههای سوبتراپیکی خشک (وادی الزن، پستی کوره و ارکی در زکوکزیه، کنارهای جنوب بیابانهای آسیای میانه، وادی وخش) تقسیم میشوند. عالم حیاوانات منطقههای سوبتراپیکی آمیخته بوده، چند نمود هیوان منطقههای تراپیکی و معتدل را در بر میگیرد. آب اقیانوس در حدود منطقههای سوبتراپیکی نسبتاً گرم (15-16° س) و شور است.