میتلّشناسی،
میتلّشناسی را شرطاً به قسمهای نظریهوی و عملی (تکنیکی) جدا کردن مومکی است. در متالشناسی نظریهوی قانونیّتهای عمومی ساخت داخلی و پراتسیسّهای در متالها و خولهها هنگام تأثیرات گوناگون به عملاینده معاینه کرده میشود. فصلهای اساسی متالشناسی نظریهوی اینهایند: نظریة حالت متالی و خاصیتهای فیزیکی متالهای و خولهها، کریستلّبندی، موازنتهای فزوی در متالها و خولهها، دیفّوزیه در متالها و خولهها، تبدلات فزوی در حالت سختی، نظریة فیزیکی پراتسیسّهای دیفارمتسیة پلستیکی، مستحکمشوی، ویرانشوی و ریکریستلّیزتسیه. مندرجة متالشناسی نظریهوی تا اندازهای با متالافیزیکه علاقهمند میباشد. متالشناسی عملی اساسهای پراتسیسّهای تکنولوژی کارکرد متالها (کارکرد تیرمریختگری، کارکرد تزییتسی و غ .) و گروههای کانکریتی مصالح متالی را میآموزد. مندرجة متالشناسیی عملی را آموختن ترکیب، ساخت داخلی (ستروکتوره) ، پراتسیسّهای کارکرد و خاصیتهای صنفهای کانکریتی گوناگون مصالح متالی (مس. ، خولههای آهن و کربندار، پولاد کانستروکتسیانی، پولاد زنگناگیر، خولههای آتشتابآور، خولههای الیومینیی، خولههای متالوسفالی و غ .) تشکیل میدهند. وابسته به انکشاف ساحههای نو تکنیکه ضرورت آموختن وضع متالها و خولهها هنگام تأثیر ردیتسیانی، حرارتهای خیلی پست، فشارهای بلند و غ. به میان آمد.
د .: پیکناو م. و. ، دیسپیر ا. ا. ، متالاویدینی. م. ، 1980؛ گلییف ا. پ. ، متالاویدینی، م. ، 1977.