مجد همگر

مجد همگر هیبّت‌الله، مجد‌الدّین یزدی شیرازی (سال تولد نامعلوم-وفات 3. 4. 1287، اصفهان) ، شاعر فارس-تاجیک. در یزد تولد شده، در خردسالی به شیراز رفته است. از بس که پدرش در خذمت دربار بود، او هم به دربار راه می‌یابد. ولی زندگی‌اش در دربار خوش نگذشته است. بعد از استیلای مغول به کرمان می‌ر­ود، ولی دیری نگذشته باز به شی­راز برمی‌گردد. در آن جا از شمس‌الدّین محمّد صاحبدیوان، که وزیر بود و برادر معرفتدوست وه‌ای اتملیک جوینی (مؤلف «تاریخ جهانکُشا») یاری و دستگیری می‌بیند. پس از قتل صاحبدیوان (1284) در پیری و ناتوا­نی از جهان چشم پوشیده است.

مجد همگر بیشتر با غزل و قصیده‌هایش معروف است. اگر چه در دیوان او قصیده نسبتاً زیاد است، ولی در بین همزمانانش چون شاعر غزلcapo اعتراف شده است. در انکشاف و تکامل جنر غزل مجد همگر سهم باسزایی دارد. مجد همگر با اشار شاعران گذشته (فردوسی، ابوالفرج رونی، سنایی و دیگ .) و هم‌عصرانش (سعدی) شناس بوده، بیتهای آنها را تضمین کرده بوده است. دیوان مجد همگر (3192 بیت) در بعضی کتابخانه‌های جهان محفوظ بوده، الحال به جایی نرسیده است و ایجادیاتش مورد آموزش قرار نگرفته است.

دبیات فارس و تاجیک در عصرهای 12-14، د. ، 1976.