ارازیة خاک

ارازیة خاک، ایرازیة زمین، آب‌شستشوی خاک، از آب و باد ویران شدن خاک را گویند. آب‌شستشوی خاک در نشیبیهایی، که آبهای باران یا برف جاری می‌شوند، به عمل می‌آید. ه. خ. سطحی (سطحی خاک نسبتاً یک بیل آبشویی می‌شود) ، روان (آب‌بُرده‌های نه چندان چقور به عمل می‌آیند و آنها را هنگام کشت و کار زمین به آسانی برطرف کردن ممکن) و چقور (خاک و جنسهای کوهی را سیلابه می‌شوید) می‌شود. بادخوردشوی خاک یا دیفلیتسیه در هر گونه ریلیف زمین، از آن جمله در زمین هموار نیز رویی می‌دهد. بادخوردشوی خاک دائمی (شمال سست ذره‌های خاک را به هوا برداشته، به جایهای دیگر می‌برد) و دوری-خاکباد (شمال سخت خاکی  سطح زمین را بعضاً یکجایه با کشتی به هوا برداشته، به مسافه‌های دور می‌برد) می‌شود.

در ا.ج.ش.س. مبارزه به مقابل ه. خ. یکی از وظیفه‌های مهمترین دولتی در انکشاف خ. ق. می‌باشد. برای حلّ آن مجموی تدبیرهای ضدارازی اگراتیخنیکی، می‌لیارتیوی، گیدراتیخنیکی و خواجگی می‌‌اندیشند. تدبیرهای اگراتیخنیکی-کشت و کار قطعه‌ها، کشت کندلنگ نشیبیها، شدگار چقور (زیاده از 22 سم) ، شدگار تکرار (بعد 2-3 سال) ، شدگار و نرم کردن خاک به تنظیم آب برف و باران مساعدت نموده، آب‌شستشوی خاک را خیلی کم می‌کند. در ناحیه‌هایی، که بادخوردشوی خاک بیشتر رویی می‌دهد، سطح زمین را با کولتیوتارها نرم می‌کنند، که در نتیجه سرعت بادخوردشوی خاک سست شده، نمی ذخیره می‌گردد. در تمام ناحیه‌هایی، که ه. خ. مشاهده می‌شود، کشت‌گردان محافظ خاک، اینچنین کشت زراعت قدبلند خ. ق. اهمیت کلان دارد. تدبیرهای می‌لیارتیوی (بیشه‌زار محافظ) و گیدراتیخنیکی (در نشیبیهای راست بنیاد کردن زینه‌باغ) نیز ثمره‌بخشند.