ید بیزا

ید بیزا (ار. -دست و-سفید) ، یکی از آبرزهای شعری. موافق روایتها موسای پیغمبر برای اثبات پیغمبری خویش معجزه‌های زیادی نشان داده بوده است. یکی از معجزه‌هایش این بود، که چون دستش را به بغل می‌برد و بیرون می‌آورد، نور سفیدی از دستش می‌افتاد و این معجزه با نام یه. ب. مشهور گردید. شاعران فارس-تاجیک در اشعار خود این واقعه را در مورد صنعت تمثیل استفاده برده‌اند. در بیت زیرین حافظ شیرازی به همین واقه اشاره‌ شده است:

تردامنان چو cap به گریبان فرو برند،

سیهر آورند و من ید بیزا برآورم.

و. طایراو.