مزهب

مزهب (عربی-راه، روش) ، شعبه یا شاخة فقه سنّی مسلمانی می‌باشد. در ادبیات دینی عصرهای میانه راجع به مذهب، فرقه و حتّی جریانهای اسلامی فکر ثابت و معمولی وجود ندارد. مورخان دین چه قبل از محمّد شهرستانی و چه بعد از او مذهب و فرقه‌های اسلامی را به هم آمیخته‌اند و گاه مذهب را فرقه و فرقه را مذهب نامیده‌اند. بنا به معلومات معتمد اثرهای در باب تاریخ دین تألیف شده (از قبیل «الخیسم» ابن هضم، «فرق بین-ال-فیرق» عبدالقادر بغدادی، «اتّبسیر فد-دین» ابولموزفّر اسفراینی) در بین مسلمانان سنّی با چهار مذهب-حنیفیه، مالکیه، شافعیه و همبلیه معمول بوده است.

ساس‌گذاران مذهبها ابوهنیفه (700-767) ، مالک ابن اناس (715-795) ، شافعی (767-820) و ابن هندل (780-855) می‌باشند. بعضی مأخذهای به تحقیق تاریخ دین بخشیده شده رویة سنّی را مذهب «اهل سنّه و جماعه» نامیده‌اند. مفهوم مذهب در رویة «شیعه» استفاده نمی‌شود.  نیگ. نیز اسلام. 3. باباخاناوه.